Tavga taman şıktım.
En töbelerde gıdırdım.
Şeşekler, cemlikler topladım.
Erekten köyümge karap karap daldım.
Güneş basımda aylanıp turu.
Otlar, şökürler kupkuru.
Olay bır susap turdum.
Şeşmedin basına cuvurdum.
Kana kana suyumdu iştim.
Suga kangan son küldü betim.
Bir de arkadan elhamdülillah dedim.
Canım Nogay avulum menim.
Cuvura cuvura kettim harman cerine.
Nogut topladım teneke teneke.
Cacık cıynadım süyüne süyüne.
Ne aruv canım köyüm menim.
Maltöbeden keliyatırı sıyırlar.
Harman cerinde oynaydı balalar.
Şınlaşıp turu caslar, kızlar.
Bir şenlik bolup yaşap turular.
Tilimiz, özümüz Nogayşadır.
Nogay şayımızga öbdek batır.
Kalakay, şır börek kop kop pisir.
Sıpradaki taba böreklerdi ce ce bitir.
Toyumuz bolur tam üş kün.
Nişan, kına, keyşek tüsgenimen üş kün.
Halay şegip, kaneki tebip.
Toy ası da asılır her bır kün.
İşte menim Nogay’ım.
Hısım, asaba, gudayım.
Kahve neken av,
Birge işgenim Nogay şayım.
Harman cerinde toplasıp,
Allah’ga kolumuzdu aşıp,
Şıgarmız camgur duasına.
Kulagım ezanında selasında.
Celde savrulgan ötküsüz buydayım.
Kalakay dıgırtır abayım.
Yayıkda da sarı mayım.
Bır de cuvurt uyklayım.
Kopuz şalıp kaneki tepken,
Erene kazanda şıtpıtka etken,
Şın şınlap, cır cırlap, ertengi söylegen,
Canım Nogay atam, ayyem.
2025, 29 Mayıs
